παρίσταμι

παρίστᾱμι (aor. 1, παρέστᾶσεν; aor. 2, παρέστα, -έσταν: pf. παρέστᾶκε: med. παρισταμένων.)

a trans., set beside τᾷ μὲν ὁ Χρυσοκόμας πραύμητίν τ' Ἐλείθυιαν παρέστασέν τε Μοίρας (παρέστασ' ἔν τε coni. Peek, Phil., 1958, 319) O. 6.42

b intrans., stand by

Μοῖσα δ' οὕτω ποι παρέστα μοι O. 3.4

υἱῶν, Ψαῦμι, παρισταμένων O. 5.23

ταύτᾳ δ' ἐν πρωτογόνῳ τελετᾷ παρέσταν μὲν ἄρα Μοῖραι σχεδὸν O. 10.52

κώμῳ μὲν ἁδυμελεῖ Δίκα παρέστακε P. 8.71